Dag 7 - 10 sep 2014 - De laatste dag dat ik nog rondrijden mag

Zo onze verkenningstocht van de Floridaanse kust streek is voorbij. Morgen maken we een 1 1/2 uur rit naar Orlanda om daar onze vakantievilla te betrekken. Wij even de zaak in orde maken daar om dan straks onze vrienden te verwelkomen. Conclusie van onze tocht is dat de kust een prima plek is om een strandvakantie te houden, maar dan moet je wel goed in de slappe was zitten. Het is zeker niet goedkoop en erg rustig, althans in deze tijd.

Wellicht is het in de maanden juni, juli en augustus drukker, maar dan nog denk ik dat het meer op een rustoord lijkt dan op een wilde vakantieplek, het is ook een paradijs voor visliefhebbers, want waar je  ook kijkt overal is wel iemand aan het vissen. De kustlijn is erg mooi en groen en bestaat voor het grootste deel uit eilanden. De villa’s die er over het algemeen gebouwd zijn, zijn ook niet echt voor de middenklasser, mocht je een normaal inkomen hebben dan kan je er wel wonen maar zeker niet aan het water want daar moet je op zijn minst een jacht achter je huis hebben liggen. De Everglades is natuurlijk een schitterend natuurgebied maar daar is wonen niet een optie. 

8 uur John, wordt er geroepen, jezoes wat kan jij slapen. Hallo ik heb vakantie toch en dan mag je doen wat je wilt, en ik doe dan slapen haha. Ontbijten in het Hotel? Nee vandaag mag ik weer het ontbijten klaar maken dus gaan we naar IHOP, nee is geen winkel van Apple maar I hop, snap j’um. Even binnen wippen dus en dan weer een Amerikaans breekfastje nemen. 

„Hello, I am Angela”, zei een redelijk verlegen serveerstertje tegen ons „and I am your server”. komt best vriendelijk over toch. Ice coffee and bacon and eggs with Hash Brown en dan graag well done for me pls and for Ania just eggs and Hash Brown. Is that all ? Keek ze ons aan met een vraagteken. Ach ja we zijn geen Amerikanen dus kunnen we met minder doen. Ze was aardig want ze ging het regelen, dus buiten de menukaart om. Het ei was een beetje lauw dus even een klein klachtje, geen punt, werd vernieuwd. „May I ask where your from”, ach ja ons Engels blijft natuurlijk Nederlands/Engels. Moest ik het ritueel afratelen. Nee gelukkig niet ze vond het leuk en zei gelijk dat haar vader met een Poolse vrouw was getrouwd, gesprek voorbij. 

Wij hopten uit en reden na overleg naar een eiland net voor St Petersburg. Kijk nu das pas een brug (Sunshine Skyway Bridge), we reden weer zo’n vreselijk hoog ding tegemoet en moesten hiervoor weer in de knip. Zo dan 1 dollar 25, das niet te veel toch. Even een paar mooie plaatjes gemaakt en toen door naar het andere eilandjes (Fort De Soto). We waren weer op speurtocht naar witte stranden. Een aardige donkere man stond ons te woord, want wat bleek het was een park en voor parken moet je weer toegang betalen. 5 dollar, och dat konden we ook nog wel lijden. De stranden waren redelijk wit, doch nog niet wat we ooit op de dominicanen hadden gezien. 

We hebben het eiland rondgereden, enkele foto's gemaakt en toch maar naar St. Petersburg om Salvadore Dali te ontmoeten, althans niet hijzelf want dat zou slecht zijn maar wel zijn werk welk was opgeslagen in een museum. We kwamen nu duidelijk weer in echt de grote stad terecht waar het leven toch weer anders is dan langs die kust. Eerst nog even de pier bezoeken welke eigenlijk in een baai ligt, maar ja een baai in Amerika dan praat je hier over een zee. Als je ergens nieuw bent dan kijk je rond en neem je dingen goed in je op. Zo ook wij, we reden eigenlijk bijna de pier op maar er stonden borden voor en als je die dan niet goed leest kan het zijn dat er later een teleurstelling ontstaat. 

We volgden wel trouw de bordjes parkeerplaats en mochten voor 3 dollar een dagje blijven staan. Het was zo stil overal, er was geen auto te zien. Ach ja we zijn buiten het seizoen, troosten we onszelf dan maar. Hoppa 3 dollar in dat gulzige apparaat en toen aan de wandel. „Hello sir”, er zat een man aan de zijkant onder een afdakje op een stoeltje, „can you tell me, if its open”, De man knikte ontkennend, „ No sir sorry, everything is closed due to renovation”. Kijk dat bedoel ik dan he, bordjes lezen. En Ania zei nog van te voren. „Het lijkt wel die film, American vacation”, met Chevy Chase, die reed dwars door America om naar Disneyland te gaan en dat was toen ook gesloten. 

Niet getreurd gaan we toch lekker nu naar het museum. Die Salva, leuke vent was dat wel hoor. Heeft zijn snor voor de deur laten zetten. Daar we eigenlijk beiden niet echt schilderkunst liefhebbers zijn, ontstond even de diskussie, zullen we of zullen we niet. Weet je wat we duiken even het restaurant in, daar is meestal ook wel een winkeltje bij en kijken we even of het ons trekt. „Kijk nou, John, een slang, riep Ania terwijl ze het modern opgetrokken bordes op liep. Ja dag, een slang komt hier niet hoor. Nee, echt een redelijk dikke slang schoof haar voeten voorbij en kroop weg onder een flinke steen. Wat een Joker niet effe wachten tot ik mijn camera kan pakken. 

Wat ik al zei, Sal was een leuke vent, heeft goed zijn best gedaan, maar heeft toch onze interesse niet kunnen trekken, maar de Tortilla was lekker en het biertje zeker ook. We gaan lekker naar Tampa en dan even wat boodschappen doen lekker eten en dan hebben we het weer gehad voor vandaag. wat gaat zo’n dag snel dan. 

Tampa is een redelijk grote stad net als St.Petersburg, met de bekende hoge gebouwen en daaromheen de woonwijken. We hebben de bagage afgeleverd in het hotel en even gerelaxed. Daarna zijn we de stad ingereden op zoek naar een restaurant. Als je niet bekend bent zoek je je rot maar Ania had in ieder geval iets gevonden op ipad. Riverwalk en een wandel promenade met winkeltjes en restaurantjes. Mmm weer stil, jammer maar ok dan gaan we lekker bij Hooters eten. De insiders weten wel wat Hooters voor en restaurant is. Een stel meiden die als serveerster rondlopen in een strak kort broekje zodat de billijn goed zichtbaar is, flink opgeblazen tieten die over hun bloesje uitsteken, smal middeltje. Preuts Amerika, haha. Tja daar stormen de kerels wel op af en er zaten dan ook best wel veel mensen nog. 

Kippevleugeltjes was dit keer mijn maaltijd en Ania wilde een vegaburger. „Very sorry”, verontschuldigde het ietwat te gezette Hootervrouwke zich, maar die hebben we momenteel niet, dus dan maar iets samen gesteld. De tactiek van die meiden is best leuk. Als je besteld gaat ze op haar hurken voor je zitten zodat de geile mannen blik recht in die spleet kan kijken hahaha. wat een tactiek. Het eten was eigenlijk weer iets aan de ruime kant, maar hier kennen ze het systeem van doggybag, dus die ligt hier in het hotel te wachten om alsnog verorberd te worden. We zij nog even door een paar straten met bars en restaurants gereden, waar het dan wel weer ietsje drukker was en toen op naar het hotel. Morgen nog een paar kilometer en dan stopt deze blog en gaan we nog 2 weken genieten van een rust vakantie.