Dag 4 - 7 sep 2014 - Miami en de beach

Weer vroeg? Nee hoor redelijke tijd opgestaan en ons ontbijtje genuttigd. Wat ik al zei, een oud gebouw en dus alles even smal en klein (ja zelfs in Amerika kennen ze klein). Maar gelukkig was het ontbijt niet oud, doch helaas wel summier. Maar goed Key is een duur Ort om te verblijven dus nemen we het maar op de koop toe. Op weg naar Miami, dus de lange weg van 200 km weer terug. Saai? Nee hoor, weer andere dingen gezien en trouwens je ziet zo wie zo dingen van een andere kant als je terug rijdt. 

Eerst even met de auto door het stadje heen, kris kras door de straatjes en dan langs de beach. Stadje zei ik, haha kom erachter dat het oppervalk zeg maar half Rotterdam is. Wat eigenlijk verwonderlijk is, is dat de zeespiegel zowat gelijk loopt met het straat niveau, op sommige plaatsen komt het water gewoon de straat op. Maken wij in Europa ons druk als er een oorkaan die richting op gaat, zeggen wij in, oh wat erg, zitten ze hier doodleuk op een houtje te bijten en naar de regenwolken te kijken. Volgens mij wordt dit stadje overspoeld, maar goed, zo blijven we ons verbazen in dit gigantische grote land met zijn vele mogelijkheden.

De weg was lang de weg was kort zou berend botje zeggen en ja dat klopt die was niet dom, de andere kant van gisteren werd op een gegeven ogenblik toch wel wat saai. Kijk die brug daar nou. Welke brug ?, oh die, ja maar die heb ik gisteren al gezien. Ja, maar dan van de andere kant. pfft alsof dat verschil maakt.

Vaak zie je naast zo’n brug nog een brug liggen voor voetgangers of vissers, echt speciaal gemaakt met van die uitbouwtjes waar ze dan rustig midden op een groot kanaal hun hengeltje kunnen uitwerpen. Voordat men dan deze brug opgaat wordt een volledige uitleg van de regels van het vissen gegeven zoals de grote en welke eruit mogen blijven, tja we zitten in tropisch gebied natuurlijk en daar is men zuinig op de bijzondere soorten.

Wat ook wel bijzonder is, is de opslag van de vele boten die hier natuurlijk rondvaren. De eilanden zijn smal voor Amerikaanse begrippen en dan raakt de ruimte snel op en dus ga je omhoog en zo ontstaan er boten flats, handig maar tja even snel je bootje eruit is dan weer wat anders.

Boven Miami hingen wolken die echt bij Amerika horen, vreselijk groot en vol water, maar wonder boven wonder bleef de zon aanhouden en dreven die krengen vrolijk de andere kant op. Als die zich leeg storten dan is het heet water dat kan niet anders wat een temperatuur hier. 

Weet u het nog AT&T was aan de beurt we kwamen er toch langs. Met enigszins het gevoel van, zo we zullen ze wel even vertellen dat we niet gediend zijn van kosten elke maand liepen we de glazen deur door. „Hallo” zei een klein blond meiske, die eruit zag als een graag carriere willen maken in een film en die in eerste instantie dan dus ook dom leek. Na uitgelegd te hebben wat ons dwarszat gaf ze aan even met haar manager te praten. Nadat ze terug was begon ze ijverig te typen op de haar ter beschikking staande Ipad en nu bleek ze helemaal niet onder de orde der domme blondjes te horen, want ze kwam er achter dat we echt een pre-paid kaart hadden gekocht die na 30 dagen gewoon vervalt. Ach ja ook in Amerika verandert van tijd tot tijd in de virtuele wereld. Want voorgaande jaren was het totaal anders geregeld.

Op naar het hotel. Vlakbij gekomen kwamen we erachter dat het een bekend hotel was waar we al eens eerder zijn geweest. Ja Mireille en Ron met jullie toen des tijds.

De middag en avonduurtjes hebben we doorgebracht op Miami Beach, een wel bekende plaats voor de toeristen want ook daar zijn de tweevoeters in grote getale aanwezig. Vreselijk veel barretjes, restaurantjes en veel discoachtige muziek. Ook hier showen mensen hun mooie voertuigen en motoren en geloof me die zijn hier echt bijzonder uitgerust met leuke speelse verlichting en de mooiste glimmende wielen. Helaas mag dat allemaal niet in Nederland, want ik vind het wel wat hebben.

Ik wil wel zo’n grote bol met cocktail drinken zei Ania, ok, mee eens, dus hoppa een restaurantje gezocht en dan wordt je ontvangen door zo’n schaars geklede jonge meid, die je alles aanprijst alsof het het laatste op aard is wat je gaat drinken. In zekere zijn heeft ze wel gelijk want toen we de prijs zagen naderhand hadden we wel zoiets dit doe je maar 1 keer. Enfin de smaak werd bepaald en omdat het best veel is hebben we er maar 1 genomen waar we beiden aan hebben zitten lurken. De maaltijden bij en snoepen maar. 

Zoiets is hilariteit en rondom werden van alle kanten plaatjes gemaakt dus dan wij ook maar. Kuddevolk he, haha, gelachen, plaatjes op facebook gezet. Lekker gesmuld. En toen kwam dat vriendelijk meisje in haat korte broekje de nota op tafel leggen. Rood blauw, groen, paars, geel, kies maar welk kleur er op ons gezicht kwam. Worden we nu getild offuh. De prijs van zo’n ding is gewoon 65 dollar, wij blij dat we er maar 1 hebben genomen, maar ach het is vakantie. Maar als we dit vaker doen dan moet we terug naar huis zwemmen.

In ieder geval hebben we er wel van genoten en ja je mag het resterende gewoon meenemen in een beker voor onderweg. Er was wel een verassing, het was happy hour dus kregen we een tweede niet zo erg groot gevuld bekertje mee, nou ja bekertje.

Op naar het hotel want het was al laat en we waren beiden versleten van het slenteren langs de beach. Morgen richting Westkust Naples (Fort Myers), dwars door de Everglades.